Home
Hoger

 Bij lage zonnestand en buiig weer zijn vaak regenbogen te zien. De zon moet daarvoor op een regengordijn schijnen, terwijl de waarnemer daarvoor staat, met zijn rug naar de zon toegekeerd.

Ontstaan: De tekening hieronder laat zien hoe het zonlicht, dat een regendruppel binnendringt, door breking ontleed wordt in zijn spectrale kleuren.

Door weerkaatsing aan de binnenzijde van de druppel, treden de verschillend gekleurde lichtbundels weer tegensteld gericht uit de druppel. Het oog van de waarnemer wordt daarbij getroffen door het rode licht van de wat hoger gelegen  druppel A en door het violette licht van de iets daaronder vertoevende druppel B. Dit verklaart waarom de buitenkant van de regenboog een rode kleur heeft en de binnenkant violet gekleurd is. De hoek tussen de uittredende rode lichtstraal en het invallende zonlicht is 42°. De hoek tussen de violette en de invallende straal zonlicht is 40°. Dit verklaart ook dat we de regenboog alleen zien als de zon op minder dan 40° boven de horizon staat. Het middelpunt van de regenboog ligt namelijk evenver onder de horizon, als de zon er boven staat. De boog is het mooist ontwikkeld als de zon vlak boven de horizon staat. We zien ze daarom vaker in het winterhalfjaar dan in de zomer. Aan de binnenzijde van de hiervoor beschreven hoofdregenboog komen dikwijls smalle, zwakker gekleurde secundaire bogen voor. Buiten de hoofdboog is soms een nevenregenboog te zien. Die is veel minder helder. De straal is 52° en hier staat het rood aan de binnenkant en het violet buiten! Hij ontstaat door een tweevoudige weerkaatsing van de zonnestralen in de waterdruppels.
Naast regenbogen zijn er ook maanbogen en mistbogen. Een maanboog ontstaat als het door de maan weerkaatste licht in contact komt met regen. De kleuren zijn dikwijls erg vaag. Mistbogen ontstaan wanneer zonlicht op de waterdruppels in een mistnevel valt. Deze bogen zijn echter vaak kleurloos, of bijna kleurloos.

Betekenis voor het weer:

   * De regenboog heeft geen betekenis als weervoorspeller.