Vrijwel ieder land heeft één of meerdere nationale weerdiensten. De diensten zijn in de
eerste plaats bedoeld om zich bezig te houden met het weer en het klimaat in het land
zelf. Zo zijn orkaanvoorspellingen belangrijk in de V.S. en regenvoorspellingen belangrijk
in Australië.
De inderzoekers die betrokken zijn bij het weeronderzoek ontwerpen en hanteren
uiteenlopende instrumenten, analyseren de metingen daarvan en stellen met behulp van al
die informatie de weersverwachtingen samen. Snelle computersystemen worden gebruikt voor
het analyseren van de date vooraleer er een begrijpelijk en bruikbaar eindproduct is.
Geavanceerde verbindingen met de gedrukte en elektronische media zorgen ervoor dat het
grote publiek snel en efficiënt van de meest recente informatie wordt voorzien. Deze
informatie bestaat behalve uit gewone weersverwachtingen ook uit waarschuwingen voor
gevaarlijke of extreme weersituaties.
De nationale weerdiensten leveren ook gespecialiseerde informatie aan verschillende
sectoren van de samenleving, zoals de landbouw, de luchtmacht en het openbaar vervoer.
Mondiaal Weer.
Aangezien het weer een mondiaal verschijnsel is, is wereldwijde samenwerking
onmisbaar. De meeste landelijke weerdiensten leveren ook bijdragen aan het internationale
weeronderzoek.
De landelijke weerdiensten die het meest betrokken zijn bij het werk op mondiale schaal
zijn het American National Weather Center in Camp Springs (Maryland), het British
Meteorological Office in Bracknell en het Europese Centrum voor Weersverwachtingen op
Middellange Termijn (ECMWF) bij Reading in Engeland. Het ECMWF moet voor de 17 lidstaten
één- tot tiendaagse weersverwachtingen maken. De resultaten worden dan met weerdiensten
over de hele wereld gedeeld.
De Wereld Meteorologische Organisatie (WMO) is een speciale afdeling van de Verenigde
Naties. Zij telt 170 lidstaten en leidt 3 meteorologische centra: in Melbourne, Moskou en
Washington. Zij werd opgericht in 1951 en heeft als hoofdtaken het verbeteren van de
meteorologische waarnemingen overal op aarde, het creëren van een eenduidig systeem van
weerrapporten en het zorgen voor een betere verspreiding van de informatie over het weer.
Op praktisch gebied speelt de WMO een centrale rol bij het vaststellen van fundamentele
standaarden voor meteorologische procedures, zoals het bereiken van overeenstemming over
de codes voor het verzenden van data.
De WMO heeft ook 8 technische commissies, die op één lijn werken met de nationale
weerdiensten. Deze commissies omvatten de synoptische meteorologie,
luchtvaartmeteorologie, klimatologie, atmosferische fysica, landbouwmeteorologie,
hydrometeorologie, maritieme meteorologie en waarnemingsinstrumenten en
waarnemingsmethoden.
De World Weather Watch (WWW) is een mondiaal meteorologisch systeem dat gebruik maakt van
de voorzieningen en procedures van de weerdiensten in de WMO-lidstaten. De WWW verzamelt
de metingen van 5 weerstations, van een reeks polaire weersatellieten en van de
gespecialiseerde meetnetten zoals die van radarstations. Zij ontvangt ook waarnemingen van
ongeveer 12.000 stations op het vasteland, ruim 7.000 schepen en olieplatforms, 700
stations die metingen in de hogere atmosfeer doen en van vele verkeersvliegtuigen.
Al deze waarnemingen worden in code via telex- en radioverbindingen uitgezonden naar
regionale of nationale centra en dan ingevoerd in het supersnelle Global
Telecommunications Systems dat de 3 centra van het WMO verbindt. In deze 3 centra worden
de meetgegevens verzameld en verwerkt tot mondiale en sysnoptische weerkaarten en met
behulp van computermodellen worden er ook mondiale weersverwachtingen opgesteld. Deze
kaarten en verwachtingen worden iedere 6 uur naar de nationale weerdiensten gezonden.
Naar het begin van deze pagina.