Deze vorm van bliksem komt voor wanneer een elektrische ontlading
plaatsvindt tussen een opgebouwde lading binnen een Cumulonimbuswolk
en een gebied met een tegenovergestelde lading in de omringende atmosfeer. Dit type
bliksem is vaak niet zo krachtig als de bliksem van wolk naar grond
en een bliksemstraal is meestal voldoende om het verschil in lading onder de kritische
niveaus te brengen. Het is daarom niet gebruikelijk dat zich herhaalde bliksemflitsen
voordoen door hetzelfde kanaal van wolk naar lucht.
Bliksem van wolk naar lucht doet zich gewoonlijk voor tussen de lucht en de positief
geladen bovenste wolkdelen. Het doet zich ook voor in de lagere delen, maar dan meestal in
combinatie met de positieve bliksemstraal van de bliksem van wolk naar aarde, waarbij de
bliksemschichten van wolk naar lucht op vertakkingen van de hoofdflits lijken. Dit komt
omdat in de onderste lagen het verschil in lading tussen de wolk en de aarde normaal
groter is dan het verschil in lading tussen de wolk en de omringende lucht.
Omdat bliksem van wolk naar lucht zich normaal bij de top van de Cumulonimbuswolk
voordoet, kan hij van een behoorlijke afstand worden waargenomen. Als het onweer te ver
weg is om de donder te kunnen horen, kan de waarnemer getuige zijn van een 'stil onweer'.
Wanneer bliksem van wolk naar lucht of bliksem van wolk naar wolk
door wolken aan het gezicht wordt onttrokken, ziet de waarnemer alleen de flikkerende
weerschijn ervan in de naburige wolken. Dit optische effect staat bekend als 'weerlicht'.
Naar het begin van de pagina.
